Γιατί τα μοντέλα γίνονται ηθοποιοί; Η Νόνη Δούνια δίνει τη δική της απάντηση, υπερασπίζεται τις επιλογές της και εξηγεί πώς πέρασε στην άλλη, την τηλεοπτική όχθη…
Είναι κι αυτή ένα απο τα μοντέλα που αποφάσισαν μετά την πασαρέλα να δοκιμάσουν την τύχη τους και ως ηθοποιοί. Η Νόνη Δούνια δεν έχει -όπως παραδέχεται- υψηλούς στόχους στην τηλεόραση και δεν ενοχλείται που συνήθως το μόνο που της ζητούν είναι να υποδυθεί την «ωραία». Εχει, ωστόσο, κερδίσει την εμπιστοσύνη του σκηνοθέτη Πάνου Κοκκινόπουλου, που της ανέθεσε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στο τηλεοπτικό σίριαλ του ALPHA «Πεθαίνω για σένα».
-Ποιο ρόλο υποδύεσαι στο σίριαλ;
«Κάνω τη Χαρά, η οποία είναι μια φιλοχρήματη, αυταρχική και σκληρή γυναίκα που εκμεταλλεύεται την εμφάνισή της για να κερδίσει αυτά που θέλει».
-Τι δουλειά κάνει;
«Τρώει τα λεφτά του άντρα της, του Γαργαμπίκα (Γιώργος Γιαννόπουλος). Τον παντρεύτηκε γιατί ήταν πλούσιος και στη συνέχεια ανέλαβε όλες τις επιχειρήσεις του. Δεν είναι μια τεμπέλα, από εκείνες που κάθονται όλη μέρα σπίτι ή τη βγάζουν στα spa. Είναι από εκείνες τις γυναίκες που θέλουν πάντα να κερδίζουν περισσότερα, επειδή αγαπούν πολύ το παιχνίδι της διεκδίκησης».
-Της μοιάζεις;
«Οχι πολύ. Βέβαια, αν το δουν οι φίλες μου, θα σου πουν ότι πράγματι έχουμε κοινά. Οχι επειδή κυνηγάω το χρήμα, αλλά γιατί είναι κι αυτή μια γυναίκα αυταρχική, ειδικά με την αδερφή της».
-Εχεις αδερφή;
«Οχι, αλλά στις φίλες μου φέρομαι κι εγώ με αυτό τον τρόπο».
-Με το χρήμα πώς είναι η σχέση σου;
«Το θέλω για να καλυτερεύω την ποιότητα της ζωής μου, αλλά χωρίς να έχω τρελές απαιτήσεις».
-Πότε έβγαζες περισσότερα χρήματα, ως μοντέλο ή ως ηθοποιός;
«Ως μοντέλο έβγαζα καλά λεφτά μόνο τα τελευταία χρόνια, που ήμουν γνωστή, χωρίς, βέβαια, να έχουν σχέση αυτά που έπαιρνα με τα αστρονομικά ποσά που γράφουν τα περιοδικά. Το μόντελινγκ πλέον το έχω βαρεθεί. Το κρατάω μόνο για οικονομικούς λόγους, επειδή δεν μπορώ να ζήσω μόνο με το σίριαλ».
-Ηθοποιός γιατί έγινες;
-Ηθοποιός γιατί έγινες;
«Μου άρεσε πάντα να δοκιμάζω καινούρια πράγματα. Εγινα ηθοποιός γιατί πολύ απλά προέκυψε. Ποτέ δεν σκεφτόμουν τι θα ακολουθήσω. Η τηλεόραση με ενδιέφερε από τα πρώτα μου βήματα στο μόντελινγκ, χωρίς να έχω αποφασίσει αν θέλω να την υπηρετήσω ως ηθοποιός, ως μοντέλο ή ως παρουσιάστρια».
-Κι από τα τρία, πώς κατέληξες στην ηθοποιία;
«Γιατί είναι πολύ πιο ενδιαφέρον σαν επάγγελμα, γιατί μου δίνει την ευκαιρία να δω διαφορετικές πτυχές του εαυτού μου, γιατί φτάνεις σε σημεία που δεν φτάνεις με καμία άλλη δουλειά. Το να υποδυθείς κάτι που δεν είσαι, έχει δείκτη αρκετής δυσκολίας, κι αυτό είναι μια πρόκληση».
-Εκτός από δείκτη δυσκολίας απαιτεί και ταλέντο.
-Εκτός από δείκτη δυσκολίας απαιτεί και ταλέντο.
«Δεν ξέρω τελικά ποιος το κρίνει το ταλέντο. Ταλέντο είναι να μην έχεις περάσει από σχολές κι όμως να παίζεις καλά. Εμένα αυτή τη στιγμή με ευχαριστεί και το κάνω. Είναι ελεύθερο επάγγελμα και δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει η επόμενη μέρα. Προσπαθώ να κάνω σωστές κινήσεις, έτσι ώστε να μου επιφυλάσσει κάτι καλό. Και να μη συμβεί, δεν τρέχει και τίποτα».
-Είχες καθόλου άγχος στην πρώτη σου δουλειά;
«Ο πρώτος μου ουσιαστικός ρόλος ήταν στο σίριαλ «Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή», όπου έκανα την ψυχίατρο. Ημουν λίγο επιφυλακτική. Φοβόμουν μήπως ο κόσμος με κρίνει αυστηρά, μήπως δεν ήμουν έτοιμη να κάνω αυτό το βήμα. Αλλά τελικά ο ρόλος μού ταίριαξε γάντι. Ηταν μια πολύ σνομπ και αυταρχική γυναίκα και δεν δυσκολεύτηκα να βγάλω το ρόλο. Το χειρότερό μου θα ήταν να κάνω τη ναζιάρα».
-Δεν είσαι;
«Καθόλου, και μάλιστα όταν το κάνω τώρα για τις ανάγκες του «Πεθαίνω για σένα», αγχώνομαι ότι βγαίνω χάλια. Πηγαίνω συνεχώς στον Κοκκινόπουλο και τον ρωτάω: «Μήπως είμαι υπερβολική;». Ποτέ δεν χρησιμοποίησα το νάζι για τίποτα».
-Τελικά, πώς εξηγείς ότι όλα τα μοντέλα γίνονται ηθοποιοί;
«Γιατί είναι φυσικό. Η μία δουλειά έχει άμεση σχέση με την άλλη. Αλλωστε και στις δύο υποκρίνεσαι κάτι που μπορεί και να μην είσαι. Είναι φυσική εξέλιξη του μοντέλου να θέλει να συνεχίσει στον καλλιτεχνικό χώρο. Τι θα γίνει; Ή τραγουδίστρια θα γίνει -που χρειάζεται να έχει και φωνή- ή ηθοποιός».
-Εσύ, επειδή δεν είχες φωνή, έγινες το δεύτερο.
«Κάπως έτσι. Ομως πλέον κάνω και μαθήματα φωνητικής, γιατί θα συμμετάσχω στο σόου του Τάκη Ζαχαράτου στη «Μέδουσα»».
-Μαθήματα υποκριτικής έχεις κάνει;
«Για πολύ λίγο. Σταμάτησα γιατί το καθημερινό πρόγραμμα φοιτήτριας ήταν κάτι που μου είναι αδύνατον να συνηθίσω. Ηταν τσάμπα κόπος και χρήμα».
-Το θέατρο σου λέει κάτι;
«Δεν έχω δοκιμάσει και δεν ξέρω αν μου λέει κάτι. Σαν σκέψη, δεν πιστεύω ότι είμαι έτοιμη να το κάνω. Να σου πω την αλήθεια, δεν με κεντρίζει και ιδιαίτερα».
-Σου έχουν προτείνει ποτέ;
«Ναι, αλλά πράγματα που δεν με ενδιέφεραν. Δεν με ήθελαν για ουσιαστικό ρόλο, αλλά για μια ωραία παρουσία».
-Σε ήθελαν για «γλάστρα».
«Ναι, αλλά νομίζω ότι αξίζω κάτι παραπάνω από αυτό».
-Γιατί κάνεις συνέχεια κωμωδίες;
«Γιατί μ’ αρέσουν και μου πάνε».
-Θα δοκίμαζες κάτι άλλο;
«Θα τρελαινόμουν να παίξω μια πολύ περίεργη γυναίκα σε ένα ψυχολογικό δράμα. Μου αρέσουν οι λίγο αρρωστημένοι ρόλοι. Θα ήθελα πολύ να κάνω μια πολύ κακιά. Μια σημερινή Τασσώ Καββαδία».
-Δυστυχώς, μέχρι τώρα σε ζητάνε να κάνεις την ωραία.
«Υπάρχουν ρόλοι που για να τους παίξεις πρέπει να έχεις εμφάνιση. Οταν, για παράδειγμα, αναζητούν μια ωραία, μοιραία γυναίκα, θα πάνε σε μια τέτοια. Το περίμενα όμως και δεν με ανησυχεί. Θέλουν αυτό που είμαι: μια εντυπωσιακή, ψηλή, μοιραία – παρόλο που δεν νιώθω καθόλου έτσι».
-Ειδήσεις βλέπεις;
«Ναι».
-Ποιον προτιμάς;
«Κανέναν συγκεκριμένο. Κάνω ζάπινγκ».
-Υπάρχουν πράγματα που βλέπεις χωρίς ζάπινγκ;
«Ναι αμέ, πολλά. Από εμπορικές επιτυχίες μού άρεσαν το «Είσαι το ταίρι μου», οι «Παντρεμένοι», το «Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς» και από άλλου είδους σειρές τα «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά» και ο «Κίτρινος φάκελος»».
05/10/2003
enet.gr
