Πέθανε χθες ο Γιώργος Λαφαζάνης, ο αγαπημένος σύντροφος της Ρένας Βλαχοπούλου, ο άντρας που στάθηκε δίπλα της για 39 ολόκληρα χρόνια, από το 1965 που γνωρίστηκαν τυχαία μέχρι το 2004 που πέθανε εκείνη…
Η γνωριμία τους θύμιζε πραγματικά κινηματογραφικό σενάριο. Ένα Σαββατόβραδο, μετά τη βραδινή της παράσταση στο θέατρο «Ακροπόλ», η Ρένα Βλαχοπούλου μπήκε στο αυτοκίνητό της μαζί με τη Φίτσα Ντάβου και τη Λόλα Τσακίρη με προορισμό κάποιο εστιατόριο στη Φωκίωνος Νέγρη. Όταν σταμάτησαν σε κάποιο κόκκινο φανάρι της Πανεπιστημίου, έξω από το Ρεξ, η Φίτσα Ντάβου είπε στη Ρένα να δει στο διπλανό αυτοκίνητο έναν πανέμορφο άντρα: έτσι, τα βλέμματά τους συναντήθηκαν και χαμογέλασαν ο ένας στον άλλον.
Το φανάρι έγινε πράσινο, τα αυτοκίνητα συνέχισαν τον δρόμο τους. Οι δυο φίλοι του Γιώργου Λαφαζάνη τού είπαν ότι η γυναίκα του διπλανού αυτοκινήτου ήταν η Βλαχοπούλου. Εκείνος όμως δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο όνομα: είδε απλώς μια πολύ όμορφη γυναίκα. Ωστόσο, ήταν γραφτό οι δυο αυτοί άνθρωποι να συναντηθούν ξανά. Λίγη ώρα αργότερα συναντήθηκαν στο ίδιο εστιατόριο της Φωκίωνος Νέγρη. Η Φίτσα Ντάβου ανέλαβε να… βοηθήσει τη μοίρα. Άνθρωπος ευθύς και η ίδια, πήγε στο τραπέζι του Λαφαζάνη και κάλεσε εκείνον και τους φίλους του στο τραπέζι της Ρένας. Εκείνοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και έτσι έγινε η γνωριμία τους και ξεκίνησε ένα φλογερός έρωτας που δύο χρόνια μετά οδήγησε σε γάμο: στις 18 Σεπτεμβρίου 1967, πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στη Μητρόπολη Αθηνών για να μοιραστεί τη χαρά της Ρένας Βλαχοπούλου και του Γιώργου Λαφαζάνη.
Μετά από δυο αποτυχημένους γάμους και κάποιους δυνατούς έρωτες η Ρένα Βλαχοπούλου βρήκε επιτέλους τον άνθρωπο με τον οποίο θα μοιραζόταν τη ζωή της–μια απόλυτα συνειδητή επιλογή στην ωριμότητά της. Ίσως τα τραγούδι που τραγουδούσε στην ταινία Βίβα Ρένα τις μέρες εκείνες, το «Άνθρωπε της μοίρας μου» να μην ήταν καθόλου τυχαίο. Κοντά του όμως, θυμούνταν οι φίλοι και οι συνάδελφοί της, μεταμορφωνόταν σε μικρό, ερωτευμένο κοριτσόπουλο… Ο Γιώργος Λαφαζάνης έδωσε νόημα στη ζωή της Ρένας Βλαχοπούλου και στάθηκε για εκείνην ο πολύτιμος σύντροφος της ζωής της, συνοδοιπόρος και προστάτης της για 39 ολόκληρα χρόνια. Τον αποχαιρετούμε με θλίψη αλλά κυρίως με ευγνωμοσύνη για όσα της πρόσφερε. Θα τον θυμόμαστε πάντα με θαυμασμό για τα σπάνια χαρίσματά του αλλά και με την ικανοποίηση που γεννά η γλυκιά ανάμνηση ενός τόσο αγαπημένου ζευγαριού… Αγαπημένε μας Κύριε Λαφαζάνη, καλό σας ταξίδι. Πηγή:vlahopoulou.blogspot
